کی بخت خفته وا کند از کار از صائب تبریزی غزل 6623

1 کی بخت خفته وا کند از کار ما گره؟ از رشته هیچ کس نگشاید به پا گره

2 از ناخن هلال طرب وا نمی شود عهدی که بسته است به ابروی ما گره

3 در دل هزار مطلب و یارای حرف نه صد عقده بیش دارم و دست از قفا گره

4 با سخت گیری فلک سفله چون کنیم؟ با ناخن شکسته چه سازیم با گره؟

5 ناخن نماند در سر انگشت شانه را در زلف و کاکل تو همان جابجا گره

6 از ابروی تو چین به دم تیغ تکیه زد از کاکلت فتاد به دام بلا گره

7 تا چند سایه بر سر این ناکسان کند؟ ای کاش می فتاد به بال هما گره!