هرکه را چشم بر آن گوشه از صائب تبریزی غزل 3455

1 هرکه را چشم بر آن گوشه ابرو باشد دلش آویخته پیوسته به یک مو باشد

2 نکشد دل به تماشای خیابان بهشت هرکه را در نظر آن قامت دلجو باشد

3 خط آن پشت لب از چهره خوشاینده ترست سبزه را جلوه دیگر به لب جو باشد

4 صحبت قال شمارند خیال اندیشان خلوتی را که در او چشم سخنگو باشد

5 باطن ما بود از ظاهر ما روشنتر پشت آیینه ما صافتر از رو باشد

6 سنگ و زر در نظر عارف آگاه یکی است صدف گوهر انصاف ترازو باشد

7 می پرد دیده به جوی دگرانش چو حباب روزی هر که نه از قوت بازو باشد

8 نیست پوشیده بر او صورت احوال جهان هرکه را جام جم آیینه زانو باشد

9 نتوان گوهر نایاب به غواصی یافت جای رحم است بر آن کس که خداجو باشد

10 هرکه بی جاذبه آن طرف از جا خیزد حاصلش آبله پا ز تکاپو باشد

11 بلبلان خود سر و گلها همه بی شرم شوند گلستانی که در او یک گل خودرو باشد

12 نیست موقوف سبب، سوز دل ما صائب لاله داغ درین غمکده خودرو باشد