هر که عبرت حاصل از اوضاع از صائب تبریزی غزل 1373

1 هر که عبرت حاصل از اوضاع دنیا کرد و رفت یوسف خود را درین بازار پیدا کرد و رفت

2 توده خاکستر گردون مقام عیش نیست همچو صبح آیینه را باید مصفا کرد و رفت

3 در قفس برگ اقامت ساختن بی حاصل است شهپر پرواز می باید مهیا کرد و رفت

4 در جهان رنگ و بو ماندن نه از روشندلی است یک نظر شبنم گلستان را تماشا کرد و رفت

5 در محیط آفرینش از حبابی کم مباش کز نظر وا کردنی دل را به دریا کرد و رفت

6 در شکست آرزو زنهار کوتاهی مکن تا توانی خاروخس در چشم دنیا کرد رفت

7 فقر گنج سر به مهر حق، جهان ویرانه است احتیاج خود نمی باید هویدا کرد و رفت

8 هر که دل از دست داد و عشوه دنیا خرید یوسف خود را به سیم قلب سودا کرد و رفت

9 هر که چون طفلان به فکر خانه آرایی فتاد محضر غفلت به دست خویش انشا کرد و رفت

10 از کشاکش مرغ روح خویش را آزاد کرد هر که زنار علایق ازمیان وا کرد و رفت

11 هر که نم بیرون نداد از بخل چون موج سراب جلوه خشکی درین دامان صحرا کرد و رفت

12 روزگار آن سبکرو خوش که مانند شرار روزنی زین خانه تاریک پیدا کرد و رفت

13 هر که چون موج سراب آمد به این وحشت سرا صائب از طول امل طوماری انشا کرد و رفت