1 نصیب خویش هر کس یافت در دنیا نمی ماند گهر سیراب چون گردید در دریا نمی ماند

2 زخودبینی برآور کشتی بی لنگر خود را که در موج خطر آیینه از دریا نمی ماند

3 نمی گیرند در دل خاکساران کینه انجم زداغ لاله جا در سینه صحرا نمی ماند

4 غم روزی نیفشارد دل اهل توکل را کسی در پای خم بی نشأه صهبا نمی ماند

5 ترا چشم قیامت بین ندارد نور آگاهی وگرنه شورش امروز از فردا نمی ماند

6 فراغت دارد از بیتابی ما چرخ سنگین دل اثر از نقش پای مور در خارا نمی ماند

7 به روی عشق طاقت پرده می پوشد، نمی داند که کوه قاف زیر شهپر عنقا نمی ماند

8 محبت وحشیان را آشنا رو می کند صائب اگر مجنون به صحرا می رود تنها نمی ماند