هر که باریک شد از فکر، از صائب تبریزی غزل 1634

1 هر که باریک شد از فکر، توانایی یافت هر که افتاد ز پا، پنجه گیرایی یافت

2 بی تعلق گذر از عالم (و) جاویدان باش هر که چون مهر بدر رفت مسیحایی یافت (کذا)

3 دیده مگشای که در بحر پر آشوب جهان هر که پوشید نظر گوهر بینایی یافت

4 هند را چون نستایم، که درین خاک سیاه شعله شهرت من جامه رعنایی یافت

5 حق نه آن است که عاشق نبود بر مرکز هر که آراسته گردید تماشایی یافت

6 چون نسوزد جگر از داغ ندامت صائب؟ کآنچه می جست دلم، لاله صحرایی یافت