هر که از عالم مجرد شد غم از صائب تبریزی غزل 1340

1 هر که از عالم مجرد شد غم عالم نداشت مالک دینار شد هر کس که یک در هم نداشت

2 گوهر مقصود را در دامن همت نیافت رخنه دل را صدف یک چند تا محکم نداشت

3 این زمان هر آدمی صد دیو را ره می زند رفت آن عهدی که شیطان بیم از آدم نداشت

4 شد فلک در روزگار این خسیسان تنگ چشم ورنه هرگز آفتابش چشم بر شبنم نداشت

5 این جواب آن غزل صائب که می گوید نقی پا به زنجیر جنون چون من کسی محکم نداشت