1 کیست دست من آزاده ز یاران گیرد؟ سرو را دست مگر ابر بهاران گیرد

2 نقس سوخته اش نقطه حیرت گردد نی سواری که پی برق سواران گیرد

3 دانه سوخته را گریه ما سبز کند زاغ در گلشن ما رنگ هزاران گیرد

4 نشود زخم زبان مانع طغیان جنون خار چون دامن سیلاب بهاران گیرد؟

5 بگذر از مردم خودبین که کند خود را گم هر که آیینه ازین آینه داران گیرد

6 خرده بینان فلک، خانه شماری چندند چه کسی یاد ازین خانه شماران گیرد؟

7 هست امید که نومید نگردد صائب دل اگر سایه سیمرغ شکاران گیرد