کی کند غافل دل آگاه را از صائب تبریزی غزل 6704

1 کی کند غافل دل آگاه را خوابیدگی؟ از رسیدن نیست مانع راه را خوابیدگی

2 از دل بیدار کوته می شود راه دراز دور می سازد ره کوتاه را خوابیدگی

3 در حجاب ابر غافل نیست از ذرات، مهر پرده بینش نگردد شاه را خوابیدگی

4 جمع سازد در کمین صیاد خود را بیشتر می کند بیدارتر آن ماه را خوابیدگی

5 تیغ لنگردار را در قطع، دست دیگرست بال و پر گردد دل آگاه را خوابیدگی

6 در زمین گیران غفلت پند را تاثیر نیست از جرس کمتر نگردد راه را خوابیدگی

7 فتنه را بیداری دولت بود خواب گران خوش نباشد صاحبان جاه را خوابیدگی

8 خصم چون هموار شد از مکر او ایمن مشو فتنه باشد آب زیر کاه را خوابیدگی

9 چون تواند سبزه زیر سنگ قامت راست کرد؟ سنگ ره شد صائب گمراه را خوابیدگی