1 هر جا حدیث خامه من بر زبان رود بلبل چو بیضه در بغل آشیان رود

2 مرغ ز دام جسته ز دل دانه می خورد آدم دگر چرا به ریاض جنان رود

3 هر شاخ گل خدنگ به خون آب داده ای است خونش به گردن است که در بوستان رود

4 خوش وقت بلبلی که در ایام نوبهار از بیضه سر برآورد وپیش از خزان رود

5 زنگار خودپرستی از آیینه غرور از خاکبوس درگه پیر مغان رود

6 نام ونشان حلال بر آن کس که در جهان بی نام زندگی کند وبی نشان رود

7 بر عندلیب زمزمه عشق تهمت است ورنه چرا شمیم گل از گلستان رود

8 ایمن مشو ز فتنه آن خال دلفریب کاین دزد خیره در نظر پاسبان رود

9 صائب به درگه که ازین آستان رود باجبهه ای که داغ وفا خانه زاد اوست