عشق غیور تن به نصیحت کجا از صائب تبریزی غزل 4304

1 عشق غیور تن به نصیحت کجا دهد طوفان عنان کجا به کف ناخدا دهد

2 در زیر تیغ هر که سری باز کرده است مشکل که تن به سایه بال هما دهد

3 یک عمر در فراق تو خون خورده ایم ما یک روز وصل داد دل ما کجا دهد

4 از بوسه آنچه می دهی ای سنگدل به من حاشا که هیچ سفله به دست گدا دهد

5 در عهد ما که قحط نسیم مروت است جز آه کیست خانه دل ما را صفا دهد

6 چون دانه هر که سر بدر آرد ز جیب خاک باید که تن به گردش نه آسیا دهد

7 چون گل بساط پهن نمودن ز سادگی است در گلشنی که غنچه صدای درا دهد

8 ترک اراده کن سبکبار می شود آهن چو تن به جذبه آهن ربا دهد

9 با فقر خوش برآی که این لذت آفرین شیرینی شکر به نی بوریا دهد

10 کام نهنگ وشیر بود مهد راحتش آزاده ای که تن به مقام رضا دهد

11 صائب ز دست وپا بگذر در طریق عشق تا بال وپر ترا عوض دست وپا دهد