کجا به حال مرا چاره ساز از صائب تبریزی غزل 3716

1 کجا به حال مرا چاره ساز می آرد؟ ز خویش هرکه مرا برده، باز می آرد

2 اگر نه عشق حقیقی درین جهان باشد که روی من به جهان مجاز می آرد؟

3 به مهره دل مومین من چه خواهد کرد رخی که آینه را در گداز می آرد

4 به حمله کوه گران را سبک رکاب کند غمی که بر سر من ترکتاز می آرد

5 اگر نه پرده چشم جهان شود حیرت که تاب جلوه آن سرو ناز می آرد؟

6 چنان که ناز ترا دور می کند از من مرا به سوی تو عجز و نیاز می آرد

7 مده ز دست حیا را که صید عالم را به چشم دوخته این شاهباز می آرد

8 حضور قلب بود شرط در ادای نماز حضور خلق ترا در نماز می آرد

9 کند ز کعبه دلالت به دیر حاجی را مرا ز فکر تو هرکس که باز می آرد

10 ازان به چشم ره گریه بسته ام صائب که جای اشک گهرهای راز می آرد