کی دلبران زصحبت دل سیر از صائب تبریزی غزل 4231

1 کی دلبران زصحبت دل سیر می شوند خوبان کجا ز آینه دلگیر می شوند

2 در خانمان خرابی دل سعی می کنند این غافلان که در پی تعمیر می شوند

3 چون صبح زیر خیمه دلگیر آسمان روشندلان به یک دو نفس پیر می شوند

4 غیر از گرسنگی که نگردند سیر ازو هر نعمتی که هست ازو سیر می شوند

5 آنان که قد کنند دوتا پیش چون خودی در خانه کمان هدف تیر می شوند

6 بی جذبه آن کسان که درین ره قدم نهند گر بر فلک روند زمین گیر می شوند

7 جمعی که پا به صدق درین راه می نهند در یک نفس چو صبح جهانگیر می شوند

8 جمعی که از حسب به نسب می کنند صلح قانع به استخوان ز طباشیر می شوند

9 صائب ز زخم شیر مکافات غافلند صید افکنان که در پی نخجیر می شوند