1 با روی تو آیینه روشن چه نماید بی چهره گلرنگ تو از گل چه گشاید

2 در روز چسان جلوه کند کرم شب افروز با چهره تابان تو چون مهر برآید

3 شبنم نرباید ز چمن جلوه خورشید زینسان که نگاه تودل از خلق رباید

4 از نغمه محال است شود باز دل تنگ از باد نفس غنچه پیکان نگشاید

5 گر عاشق لب تشنه شود واصل دریا چون موج محال است که زنجیر نخاید

6 از دل سیهی برتوگران است غم و درد در آینه تار پری دیو نماید

7 روشن نشد از باده گلرنگ مرا دل از آینه تردست چه زنگار زداید

8 هر چند سزاوار ستایش بود از خلق آن مرد تمام است که خود را نستاید

9 قانع نکشد منت احسان ز کریمان آب گهراز ریزش دریا نفزاید

10 صائب ز فراق تو ز گفتار برآمد در فصل خزان بلبل بیدل چه سراید