1 چه کار از یاری دوران برآید به همت کارها آسان برآید

2 سرآید چون زمان ناامیدی به خواب یوسف از زندان برآید

3 هم از کودک مزاجیهای حرص است که در صد سالگی دندان برآید

4 نمی گیرد تنور سردنان را تن افسرده چون باجان برآید

5 بود مژگان خونین حاصل عشق ز دریا پنجه مرجان برآید

6 چو شبنم هر که خودرا جمع سازد سبک از گلشن امکان برآید

7 رهی سرکن خدا را ای سبکدست که جان از جسم دست افشان برآید

8 ندارد حاصلی آمیزش خلق که شمع از انجمن گریان برآید

9 به صبر از ورطه هستی توان رست به لنگر کشتی از طوفان برآید

10 ز زیر پوست هر دل را که مغزی است چو پسته با لب خندان برآید

11 چو می باید گذشت آخر ز سامان خوشا آن سرکه بی سامان برآید

12 دل از باد مرادعشق صائب ازین دریای بی پایان برآید