چه باشد حاصل مرغ چمن ای از صائب تبریزی غزل 6497

1 چه باشد حاصل مرغ چمن ای گلعذار از تو؟ که از گل می خورد صد کاسه خون هردم بهار از تو

2 مکرر بر سر بالین شبنم آفتاب آمد نشد روشن شود یک بار چشم اشکبار از تو

3 مرا شرمنده کردی از دل امیدوار خود مبادا هیچ کافر در جهان امیدوار از تو!

4 شد از سنگینی بیماریم دل نرم دشمن را به پنهان دیدنی هرگز نگشتم شرمسار از تو

5 به تلخی می توانی شکرستان کرد عالم را که دارد آرزوی بوس و امید کنار از تو؟

6 به جامی دستگیری کن خمارآلوده خود را چرا ای ابر رحمت بر دلی ماند غبار از تو؟

7 مرا خود نیست یارای سؤال، آخر چه می گویی اگر پرسد گناه من کسی روز شمار از تو

8 به قسمت راضیم ای سنگدل دیگر چه می خواهی؟ خمار بی شراب از من، شراب بی خمار از تو

9 نمی شد زخمی تیغ تغافل اینقدر صائب اگر می بود ممکن قطع امید ای نگار از تو