چه حاجت است به افسانه خواب از صائب تبریزی غزل 591

1 چه حاجت است به افسانه خواب غفلت را؟ که خانه زاد بود خواب، بی بصیرت را

2 بس است خواب گران چشم بی بصیرت را مکن ز بستر مخمل دو خوابه غفلت را

3 مده به خلوت خود راه، اهل صحبت را مساز حلقه کثرت کمند وحدت را

4 ز خشت، بالش و از خاک تیره بستر کن مکن ز بستر مخمل دو خوابه غفلت را

5 به آشنایی مردم مرو ز راه که نیست به غیر خوردن دل دانه دام صحبت را

6 ز همرهان موافق جدا مشو در راه مکن دو آتشه زنهار داغ غربت را

7 کسی ز چهره مقصود چشم آب دهد که توتیای نظر ساخت گرد کلفت را

8 ز کاهلی ره نزدیک دور می گردد به خلوت لحد انداز خواب راحت را