چه احتیاج دلیل است در رحیل از صائب تبریزی غزل 626

1 چه احتیاج دلیل است در رحیل مرا؟ چو سیل جذبه دریاست بس دلیل مرا

2 چه غم ز آتش سوزنده چون خلیل مرا؟ که عشق او ز بلاها بود کفیل مرا

3 چه حاجت است به رهبر، که گوشه چشمش کشد چو سرمه به خویش از هزار میل مرا

4 علاج تشنه دیدار نیست جز دیدار به چشم، موج سراب است سلسبیل مرا

5 نکرده است چنان عشق او سبکروحم که کوه غم به نظرها کند ثقیل مرا

6 هنوز در جگر سنگ بود چشمه من که عشق کرد به لب تشنگان سبیل مرا

7 نه هر شکار سزاوار تیغ استغناست مکش به داغ جگر گوشه خلیل مرا

8 چرا ستایش بخل از کرم فزون نکنم؟ که هست منت آزادی از بخیل مرا

9 درین بساط من آن سیل پر شر و شورم که بحر کوچه دهد همچو رود نیل مرا

10 عزیز کرده عشق و محبتم صائب شود ذلیل، فلک گر کند ذلیل مرا