چه شوخی از نگه بیگناه از صائب تبریزی غزل 1756

1 چه شوخی از نگه بیگناه ما شده است؟ که شرم تشنه به خون نگاه ما شده است

2 خدای تیغ ترا مهربان ما سازد که سخت جانی ما سنگ راه ما شده است

3 ز طعن اهل ملامت چه پشت سر خاریم؟ کنون که سنگ ملامت پناه ما شده است

4 ز گرد بالش داغ جنون چه سر پیچیم؟ که این ز روز ازل تکیه گاه ما شده است

5 به غیر پنجه خونین، دگر کدامین گل عزیز کرده طرف کلاه ما شده است؟

6 رخش که آینه را رو به خاک می مالید ز خط سبز، بلای سیاه ما شده است