آنچه من برتافتم از درد، از صائب تبریزی غزل 1364

1 آنچه من برتافتم از درد، مجنون برنتافت این قدر کوه گران بر سینه هامون برنتافت

2 راز عشق از پرده دل عاقبت بیرون فتاد خانه تنگ حباب اسباب جیحون برنتافت

3 بخیه ام بر روی کار افتاد از انکار عشق شاهراه ساده لوحی نعل وارون برنتافت

4 ذره ناچیز ما بر گردن همت گرفت بار سنگین امانت را که گردون برنتافت

5 غیرت فرهاد زور آورد و بر گردن گرفت دستگاه حسن شیرین را که گلگون برنتافت

6 کوه و صحرا خون غرق از لاله سیراب کرد بارشان و شوکت فرهاد و مجنون برنتافت

7 صورت شیرین نگردد در نظرها چون سبک؟ کوه تمکین ترا میزان گردون برنتافت

8 هر که چون صائب ز عشق لایزالی مست شد منت کیف از شراب و بنگ و افیون برنتافت