1 پیش ساقی هر که آب رو درین میخانه ریخت در دل پاک صدف چون ابر نیسان دانه ریخت

2 آسمان امروز با خونین دلان ناصاف نیست لاله را در جام اول، درد در پیمانه ریخت

1 سنگ طفلان مومیایی شد دل دیوانه را شد شکستن باعث آبادی این ویرانه را

2 نغمه در جوش آورد خون من دیوانه را می رساند ناخن مطرب به آب این خانه را

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم

1 نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک ما درین غمکده یارب به چه کار آمده‌ایم؟