1 خط به اوراق جهان، دیده و نادیده زدیم پشت دستی به گل چیده و ناچیده زدیم

2 هر دم از ماتم برگی نتوان آه کشید چار تکبیر بر این نخل خزان دیده زدیم

3 حاصل ما ز عزیزان سفر کرده خویش مشت آبی است که بر آینه دیده زدیم

4 هدف ناوک دلدوز مکافات شدیم بر سر خاری اگر پای نفهمیده زدیم

5 قدم از چشم نمودند سبک رفتاران ما درین بادیه تن چون ره خوابیده زدیم

6 خار سیلاب پریشان نظری خواهد شد بخیه ای کز مژه بر دیده نادیده زدیم

7 برشکست خزف اکنون دل ما می لرزد گر چه بر سنگ دوصد گوهر سنجیده زدیم

8 شد گرانخواب تر از کوشش ما صائب بخت لگدی چند بر این سبزه خوابیده زدیم