ما همچو آفتاب به هرجا از صائب تبریزی غزل 5857

1 ما همچو آفتاب به هرجا رسیده‌ایم هر کوچه‌ای که هست به عالم دویده‌ایم

2 وحشت کنیم ازآن که به خلق است آشنا ما چون غزال، رام زهر خود رمیده‌ایم

3 گر خون عرق کنیم چو خورشید دور نیست باری که آسمان نکشد ما کشیده‌ایم

4 چون میوه پخته گشت گرانی برد ز باغ ما بار نخل چون ثمر نارسیده‌ایم

5 دل‌های مرده را ز دمی زنده کرده‌ایم هرجا که همچو صبح قیامت دمیده‌ایم