1 ما در شکست گوهر یکدانه خودیم سنگ ملامت دل دیوانه خودیم

2 چون بلبل از ترانه خود مست می شویم ما غافلان به خواب ز افسانه خودیم

3 در خون نشسته ایم ز رنگینی خیال چون لاله دل سیاه ز پیمانه خودیم

4 از پاس آشنایی احباب فارغیم ممنون وحشت دل بیگانه خودیم

5 گیریم گل در آب به تعمیر دیگران هر چند سیل گوشه ویرانه خودیم

6 چون تاک در بریدن خود فتح باب ماست باران طلب ز گریه مستانه خودیم

7 ما را غرور راهنما نیست راهزن بیت الحرام خلق و صنمخانه خودیم

8 چون غنچه نیست از دگران فتح باب ما منت پذیر همت مردانه خودیم

9 دست فلک کبود شد از گوشمال و ما مشغول خاکبازی طفلانه خودیم

10 ما چون کمال ز گوشه نشینی درین بساط هر جا رویم معتکف خانه خودیم

11 صائب شده است برق حوادث چراغ ما تا خوشه چین خرمن بی دانه خودیم