1 ما لب خشک قناعت لب نان می دانیم دست شستن ز طمع آب روان می دانیم

2 دل نبندیم به اسباب سبکسیر جهان بادپیمایی اوراق خزان می دانیم

3 در تماشاگه این معرکه طفل قریب هر که پوشد نظر، از دیده و ران می دانیم

4 چیده ایم از دو جهان دامن الفت چون سرو هر که از ما گذرد آب روان می دانیم

5 بهر برداشتن از خاک مذلت ما را هر که قد راست کند تیر و سنان می دانیم

6 فکر در عالم حیرانی ما محرم نیست خامشی را ز پریشان سخنان می دانیم

7 چه فتاده است برآییم چو یوسف از چاه ما که خود را به زر قلب گران می دانیم

8 حسن از پرده محال است که آید بیرون روی چون آینه را به آینه دان می دانیم

9 هر که سنگ ره ما گرمروان می گردد در بیابان طلب، سنگ فسان می دانیم

10 سنگ اگر بر سر دیوانه ما می بارد صائب از بیخبری رطل گران می دانیم