ما پرده از حقیقت عالم از صائب تبریزی غزل 5858

1 ما پرده از حقیقت عالم کشیده‌ایم در غورگی به نشئه این می رسیده‌ایم

2 سرمشق بی‌نیازی ارباب همت است این خط باطلی که به عالم کشیده‌ایم

3 از برگ‌ریز تفرقه آزاد گشته‌ایم چون غنچه تا به کنج دل خود خزیده‌ایم

4 باریم، اگر چه بر دل کس بار نیستیم خاریم، اگر چه در جگر خود خلیده‌ایم

5 چون خامه سوخته است نفس در گلوی ما از لفظ تا به عالم معنی رسیده‌ایم

6 تیغ زبان به حوصله ما چه می‌کند؟ ما چون نگاه بر صف مژگان دویده‌ایم