1 ما نام خود ز صفحه دلها سترده ایم در دفتر جهان ورق باد برده ایم

2 چون سرو تازه روی درین بوستانسرا در راه گرم و سرد جهان پا فشرده ایم

3 رقص فلک ز جوش نشاط درون ماست چون خون مرده گرچه به ظاهر فسرده ایم

4 نزدیکتر به پرده چشم است از نگاه راهی که ما به کعبه مقصود برده ایم

5 از صبح پرده سوز خدایا نگاه دار این رازها که ما به دل شب سپرده ایم

6 گر خاک ره شویم فرامش نمی کنیم از چشمه سار تیغ تو آبی که خورده ایم

7 از یک نگاه گرم شویم آتش و سپند هر چند تخم سوخته در خاک مرده ایم

8 از آرزوی میوه فردوس فارغیم دندان صبر بر جگر خود فشرده ایم

9 مجنون به ریگ بادیه غمهای خود شمرد با عقده های دل غم خود ما شمرده ایم

10 بگذر ز دستگیری ما ای سبوی خام ما التجا به پای خم می نبرده ایم

11 هر نقش نیک و بد که چو آیینه دیده ایم صائب ز لوح خاطر روشن سترده ایم