1 نکشیدیم شبی سیمبری در بر خویش دست ماهمچو سبو ماند به زیر سر خویش

2 نیست پروانه من قابل دلسوزی شمع مگر ازگرمی پرواز بسوزم پر خویش

3 گردن شیشه می حکم بیاضی دارد که کسی از خط پیمانه نپیچد سر خویش

4 چند مژگان تو بااهل نظر کج بازد؟ هیچ کس تیر نینداخته بر لشکر خویش

5 نیستی اخگر، ازین پرده نیلی بدر آی چند در پرده توان بود زخاکستر خویش؟

6 کشتی خویش به ساحل نتوانی بردن تادرین بحر فلاخن نکنی لنگر خویش

7 چون به بیداری ازان روی نظر بردارد؟ آنکه در خواب نهد آینه زیرسرخویش

8 خبر از مستی سرشار ندارد صائب هرکه مستانه نزد در دل خم ساغر خویش