ما که در خم ننمودیم فلاطون از صائب تبریزی غزل 505

1 ما که در خم ننمودیم فلاطون خود را صاف سازیم درین صومعه ها چون خود را؟

2 باده از خم به چهل روز به مینا آید ما به یک جوش رساندیم به گردون خود را

3 هیچ بر جای نماند از دل ما چون مرکز تا فکندیم ازین دایره بیرون خود را

4 از کشاکش نشود رشته جان فارغبال تا نپیچیم بر آن قامت موزون خود را

5 کوه غم در دل سودازده ما صائب بیش از آن است که سنجیم به مجنون خود را