شد غرور حسن از خط بیش آن طناز از صائب تبریزی غزل 70

1 شد غرور حسن از خط بیش آن طناز را بوی این ریحان گران تر کرد خواب ناز را

2 انتظار صید دارد زاهدان را گوشه گیر نیست از سیری، ز دنیا چشم بستن باز را

3 در هوای رستگاری نیست بال افشانیم می کنم از بال بیرون قوت پرواز را

4 آنچنان کز برگ گل گردید رسوا بوی گل پرده بسیار من بی پرده کرد این راز را

5 از هدف گرد خدنگ گر مرو ظاهر شود هست خاکستر ز دلها شعله آواز را

6 نیست پروا عشق را از نخوت ارباب عقل مستی کبکان فزاید جرأت شهباز را

7 کرد صائب عیبجویان را به کم حرفی خموش از خموشی شمع می بندد دهان گاز را