قربانیان شکفته به قصاب از صائب تبریزی غزل 4157

1 قربانیان شکفته به قصاب برخورند چون پل بغل گشاده به سیلاب برخورند

2 جمعی که ره به چاشنی فقر برده اند بر روی بوریا ز شکر خواب برخورند

3 صاف جهان به مردم خاموش می رسد لب بسته کوزه ها ز می ناب برخورند

4 اقبال دیدگان به گنهکار و بیگناه با جبهه گشاده چو محراب برخورند

5 چون ذره می دوند به هر کوچه عاشقان شاید به آفتاب جهانتاب برخورند

6 سر گشتگی به طالع جمعی که آمده است در چشمه سیراب به گرداب برخورند

7 هر کس دعا کند به اجابت قرین شود در هر کجا به یکدگر احباب برخورند

8 جمعی که از یگانگی نور آگهند هر شب که شمع نیست ز مهتاب برخورند

9 صائب سراغ بحر کنند وروان شوند از سر گذشتگان چو به سیلاب برخورند