پرده بردار ز رخسار که از صائب تبریزی غزل 6809

1 پرده بردار ز رخسار که دیدن داری سربرآور ز گریبان که دمیدن داری

2 منت خشک چرا می کشی از آب حیات؟ تو که قدرت به لب خویش مکیدن داری

3 چشم بد دور ز مژگان شکار اندازت که بر آهوی حرم حق تپیدن داری

4 می چکد گر چه طراوت ز تو چون سروبهشت قامتی تشنه آغوش کشیدن داری

5 فکر تسخیر تو چون در دل عاشق گذرد؟ که در آیینه ز خود فکر رمیدن داری

6 می کنم رحم به دلسوختگان ای لب یار گر بدانی که چه مقدار مکیدن داری

7 صائب این پنبه آسودگی از گوش برآر اگر از ما هوس ناله شنیدن داری