تا مرا در نظر آن حسن خداداد از صائب تبریزی غزل 3473

1 تا مرا در نظر آن حسن خداداد آمد هر سر موی مرا نام خدا یاد آمد

2 چون دل از دامن صحرای جنون بردارم؟ که سرابم به نظر موج پریزاد آمد

3 در دل سخت تو بیرحم ندارد تأثیر ورنه از ناله من کوه به فریاد آمد

4 بر سر سرو چمن فاخته ای می لرزید جنبش پر کلاه تو مرا یاد آمد

5 شهپر نصرت و اقبال مصور گردید تا برون تیغ تو از بیضه فولاد آمد

6 خط پاکی است ز تاراج خزان هر برگش هرکه چون سرو درین باغچه آزاد آمد

7 برمدار از لب خود مهر خموشی زنهار که درین شیشه سربسته پریزاد آمد

8 بر سر خاک شهیدان تو نیایی، ورنه نقش شیرین به سر تربت فرهاد آمد

9 زلف مشکین تو در دلشکنی بود علم خط شبرنگ برای چه به امداد آمد؟

10 مستمال از رقم عزل نگشته است کسی چون ز خط غمزه او بر سر بیداد آمد؟

11 صائب از ملک عدم این دل بی حاصل من به چه امید به معموره ایجاد آمد؟