به دوست نامه نوشتن، شعار از صائب تبریزی غزل 1760

1 به دوست نامه نوشتن، شعار بیگانه است به شمع، نامه پروانه بال پروانه است

2 یکی است بستن احرام و بستن زنار ترا که روی دل از کعبه سوی بتخانه است

3 اگر ز عشق دلت چاک شد، مشو در هم که دل چو چاک شود زلف یار را شانه است

4 به جوی شیر چو فرهاد تیشه فرسودن یکی ز جمله بازیچه های طفلانه است

5 ز تن ملال ندارد روان دون همت که مرغ ریخته پر را قفس پریخانه است

6 حذر ز سایه خود می کنند شیشه دلان ز عقل سنگ ملامت حصار دیوانه است

7 اگر ز اهل دلی، فیض آسمان از توست که شیشه هر چند کند جمع، بهر پیمانه است

8 چنین که دیدن صیاد رزق من شده است به خاطر آنچه نگردد، تصور دانه است

9 به فکر دل نفتادیم صائب از غفلت نیافتیم که لیلی درین سیه خانه است

10 به خانه ای که توان رفت بی طلب صائب درین زمانه پر دار و گیر، میخانه است