به هر که باده دهد یار، من خراب شوم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
1 به هر که باده دهد یار، من خراب شوم نگاه گرم به هر کس کند کباب شوم
2 ز من کناره کند موج اگر حباب شوم فریب من نخورد تشنه گر سراب شوم
3 چو موج، صیقل دریا چو می توانم شد گره چرا به دل بحر چون حباب شوم؟
4 درین زمانه که بوی گل است موی دماغ چه لازم است خورم خون و مشک ناب شوم؟
5 به وصل گوهر ناسفته راه نتوان یافت چرا چو رشته عبث خرج پیچ و تاب شوم؟
6 ز رنگ و بوی جهان مشکل است دل کندن مگر چو شبنم گل محو آفتاب شوم
7 چنین که زلف تو شد نرم شانه از خط سبز امید هست که من نیز کامیاب شوم
8 به گرد من نتواند رسید آبادی اگر ز سیل حوادث چنین خراب شوم
9 به من دل کسی از دوستان نمی سوزد به آتش جگر خود مگر کباب شود
10 چو می توان به ریاضت ملک شدن صائب چرا چو بیخبران خرج خورد و خواب شوم؟
دیدگاه‌ها **