تا خط مشکین لب لعل ترا از صائب تبریزی غزل 2766

1 تا خط مشکین لب لعل ترا در بر کشید موج بیتابی الف بر سینه کوثر کشید

2 زنگ هستی از دل ما برد ذوق نیستی عود ما آخر دم خوش در دل مجمر کشید

3 این که گرد ماه تابان می نماید هاله نیست ماه از شرم جمال او سپر بر سر کشید

4 تنگدستی مرگ را در کام شیرین می کند بید از بی حاصلی بر خویشتن خنجر کشید

5 جوهر از بیطاقتی چون مار می پیچد به خود زخم گستاخ که شمشیر ترا در بر کشید؟

6 کاسه دریوزه دریا از صدف بر کف گرفت هر کجا مژگان صائب رشته از گوهر کشید