به آه گرم ز خود پاک می توان از صائب تبریزی غزل 6312

1 به آه گرم ز خود پاک می توان رفتن ازین کمند به افلاک می توان رفتن

2 به نیم چشم زدن، زین جهان به آن عالم ز شاهراه دل چاک می توان رفتن

3 ازین جهان پر از دود و گرد، برگردون به نور شعله ادارک می توان رفتن

4 چراغی از دل روشن اگر به دست آری دلیر در جگر خاک می توان رفتن

5 امید گوشه چشمی اگر ز قاتل هست به چشم حلقه فتراک می توان رفتن

6 اگر تو از سبکی لنگری به کف آری به روی بحر چو خاشاک می توان رفتن

7 وگر چو موج عنان را ز دست بگذاری به بحرهای خطرناک می توان رفتن

8 چنان به طول امل خوشدلی که پنداری ازین کمند به افلاک می توان رفتن

9 مجردانه اگر زیست می کنی صائب مسیح وار بر افلاک می توان رفتن