به مژگان اشک پاشیدن میاموز از صائب تبریزی غزل 4820

1 به مژگان اشک پاشیدن میاموز به ابر تیره باریدن میاموز

2 به زلف آه،پیچیدن مده یاد به دراشک، غلطیدن میاموز

3 دل ما را به درد خویش بگذار به ماتم دیده نالیدن میاموز

4 نمی آید عنانداری ز سیلاب به عاشق پای لغزیدن میاموز

5 مکن تکلیف جان دادن به عشاق به مستان جامه بخشیدن میاموز

6 به شام هجر، دلگیری مده یاد به مهر و مه درخشیدن میاموز

7 مده تعلیم خونریزی به نشتر به مژگان سینه کاویدن میاموز

8 هوس بیطاقتی راخوب دارد به سرما خورده لرزیدن میاموز

9 مگو با عاقلان افسانه عشق به خون مرده جوشیدن میاموز

10 مجو وجد و سماع از زاهد خشک به نبض مرده جنبیدن میاموز

11 ز خود بیرون شدن زاهد چه داند؟ به چوب خشک بالیدن میاموز

12 هوس در بوسه دزدی اوستادست به طفل شوخ گل چیدن میاموز

13 خدادادست ناز و شیوه حسن به چشم آهوان دیدن میاموز

14 مرا کز دودمان اهل عشقم به گرد شمع گردیدن میاموز

15 خدادادست علم عشقبازی به صائب عشق ورزیدن میاموز