اشک ریز از مالش چرخ دغا از صائب تبریزی غزل 1160

1 اشک ریز از مالش چرخ دغا آسوده است خوشه پروین ز رنج آسیا آسوده است

2 تا خط بغداد جامم هست در مد نظر سبحه پندارم به خاک کربلا آسوده است

3 تا نیاید پا به سنگت، از وطن بیرون میا دانه تا در خوشه است از آسیا آسوده است

4 ما چو خار از هر سر دیوار گردن می کشیم شبنم گستاخ را بنگر کجا آسوده است

5 درع داودی است در راه طلب، افتادگی از غم خار مغیلان نقش پا آسوده است

6 در حباب بحر اشک ما به چشم کم مبین در ته هر قبه ای صد ناخدا آسوده است

7 تا تو گلبانگی ز لب صائب نمی آری برون عندلیب باغ جنت ز نوا آسوده است