وقت است از شکوفه چمن سیمتن از صائب تبریزی غزل 4267

1 وقت است از شکوفه چمن سیمتن شود هر خار خشک یوسف گل پیرهن شود

2 دست نگار بسته شود هر کف زمین هر گوشه دلپذیر چو کنج دهن شود

3 از مظهر جلال شود جلوه گر جمال داغ پلنگ، چشم غزال ختن شود

4 خاک از شکوفه جلوه شکرستان کند هر برگ سبز طوطی شکر شکن شود

5 آرد کف از شکوفه به لب بحر نوبهار دامان خاک تیره پر از یاسمن شود

6 خاک از صفای سینه چو آب برهنه رو آیینه دار سرو وگل ونسترن شود

7 هر برگ لاله از رخ شیرین خبر دهد هر سنگ پاره ای جگر کوهکن شود

8 شاخ از گل شکفته شود مشرق سهیل سنگ از فروغ لاله عقیق یمن شود

9 زان سان که خط وخال فزاید جمال را حسن چمن زیاده ز زاغ وزغن شود

10 غافل مشو که سنبل گلزار جنت است صائب ز عشق، هر که پریشان سخن شود