کسان که جانب هم را نگه از صائب تبریزی غزل 3909

1 کسان که جانب هم را نگه می دارند در آفتاب قیامت پناه می دارند

2 هر آنچه قابل دلبستگی است پاکدلان به تیغ قطع تعلق نگاه می دارند

3 گره ز کار گروهی گشاده گردد زود که چون حباب سر بی کلاه می دارند

4 جماعتی که ز روز حساب آگاهند نفس شمرده تر از صبحگاه می دارند

5 ز نامه سیه خویش نیستم نومید امید بیش به ابر سیاه می دارند

6 ز خار وخس گل بی خار می رسد به نسیم سبکروان چه از غم از خار راه می دارند

7 بر آن گروه حلال است لاف خودداری که از جمال تو پاس نگاه می دارند

8 به هیچ عذر ندارند حاجتی صائب جماعتی که حجاب از گناه می دارند