1 خار ناسازست بوی گل به پیراهن ترا چون زنم گستاخ دست عجز در دامن ترا؟

2 پرتو خورشید را آیینه رسوا می کند چون نهان از دیده ها سازد دل روشن ترا؟

3 بس که سیراب است دامانت ز خون عاشقان جوی خون گردد، زنم گر دست در دامن ترا

4 آه مظلومان چه سازد با تو ای بیدادگر؟ کز دل سخت است در زیر قبا جوشن ترا

5 بس که شد محو تن سیمینت ای یوسف لقا برنیاید از گریبان بوی پیراهن ترا

6 برنمی آید کسی با دورباش ناز تو پرتو خورشید برمی گردد از روزن ترا

7 بر فقیران بسته ای راه سؤال از سرکشی بسته برگردد دهان مور از خرمن ترا

8 زلف را دست نگارین می کند بوسیدنش بس که خون بی گناهان است بر گردن ترا

9 برق عالمسوز را تسخیر کردن مشکل است چون شود صائب به افسون مانع از رفتن ترا؟