این هستی باطل چو شرر محض از صائب تبریزی غزل 2125

1 این هستی باطل چو شرر محض نمودست یک چشم زدن ره ز عدم تا به وجودست

2 کیفیت طاعت مطلب از سر هشیار مینای تهی بیخبر از ذوق سجودست

3 خامی است امید ثمر از نخل تمنا بگذار که این هیزم تر مایه دودست

4 زخمی که نه ناسور بود رخنه مرگ است داغی که ندارد نمکی چشم حسودست

5 از بید جز افتادگی و عجز مجویید مجنون خدا را همه دم کار سجودست

6 افسردگی عشق ز افسردگی ماست هنگامه مجمر خنک از خامی عودست

7 مردان خدا فارغ از اندیشه چرخند رخسار زنان لایق این خال کبودست

8 صائب ثمر عشق من از آینه رویان چون طوطی از آیینه همین گفت و شنودست