این بنای عالم خاک از شکست از صائب تبریزی غزل 2032

1 این بنای عالم خاک از شکست نیست پستی عمارتی است که آن را نشست نیست

2 از برگریز مردم بی برگ ایمنند رنگ شکسته را خطری از شکست نیست

3 پرواز می کند به پر و بال آفتاب گلهای اعتبار جهان رنگ بست نیست

4 از عمر رفته حاصل من آه حسرت است جز زنگ از شمردن این زر به دست نیست

5 پست است بر تو طارم گردون ز سرکشی گر سر به جیب خودکشی این سقف پست نیست

6 نتوان عنان عمر به تعبیر تن گرفت سیلاب را ملاحظه از کوچه بست نیست

7 چشمش بود چو جام به دست سبو مدام صائب کسی که مست شراب الست نیست