به فکر دل نفتادی به هیچ باب دریغ از صائب تبریزی غزل 5151

1 به فکر دل نفتادی به هیچ باب دریغ به گنج راه نبردی درین خراب دریغ

2 تمام عمر تو درفکرهای پوچ گذشت نشد محیط تو صافی ازین حباب دریغ

3 به عالمی که دل ساده می خزند آنجا هزار نقش پریشان زدی برآب دریغ

4 غذا ز بوی دل خود کنند سوختگان تو هیچ بوی نبردی ازین کباب دریغ

5 به خط و خال مقید شدی ز چهره دوست نشد نصیب تو جز گرد ازین کتاب دریغ

6 درین بهار که یک چهره نشسته نماند رخی به اشک نشستی ز گرد خواب دریغ

7 به نور ذره سفر سفر می کنند گرمروان تو پیش پای ندیدی به آفتاب دریغ

8 به وعده های دروغ زمانه دل بستی شدی فریفته موجه سراب دریغ

9 ز پیچ و تاب شود رشته امل کوتاه تو تن چو رشته ندادی به پیچ و تاب دریغ

10 ز باده ای که حریفان سبو سبو خوردند به نیم دور شدی پای دررکاب دریغ

11 زوصل دوست به فردوس آشتی کردی صفای چهره ندانستی ازنقاب دریغ

12 ز عکس، دیده آیینه سیر شد صائب تو سیر چشم نگشتی ز خورد و خواب دریغ