سر به جیب فکر بر تا از فلک از صائب تبریزی غزل 6732

1 سر به جیب فکر بر تا از فلک بیرون شوی بر کمی زن تا چو ماه عید روزافزون شوی

2 لب ببند از گفتگو تا راه گفتارت دهند بگذر از چون و چرا تا محرم بیچون شوی

3 آسیا گردد به گرد دانه چون گردید پاک فرد شو تا نقطه پرگار نه گردون شوی

4 خسروان را دشمنی چون کشور بیگانه نیست از سر غفلت مباد از حد خود بیرون شوی

5 خاک پای خاکساران کیمیای حکمت است پیش خم زانوی خود ته کن که افلاطون شوی

6 از میان بردار دیوار صدف را ای گهر تا چو موج صافدل یکرنگ با جیحون شوی

7 از خیال چشم لیلی شرم کن ای شوخ چشم واله چشم غزالان چند چون مجنون شوی؟

8 سیم و زر رانیست در میزان بینش اعتبار همچنان در پله خاکی اگر قارون شوی

9 سرو را یک مصرع از قید خزان آزاد کرد زنده جاوید می گردی اگر موزون شوی

10 علت از معلول و رزق از جان نمی گردد جدا چند صائب زیر بار منت هر دون شوی؟