کلفت از سینه می ناب برون از صائب تبریزی غزل 3290

1 کلفت از سینه می ناب برون می آرد گرد ازین غمکده سیلاب برون می آرد

2 شانه گر غور در آن زلف گرهگیر کند تا قیامت دل بیتاب برون می آرد

3 هرکه از حلقه آن زلف برآرد دل را کشتی خویش ز گرداب برون می آرد

4 شمع را شوق تماشای تو در بزم شراب شب آدینه ز محراب برون می آرد

5 در حریمی که لب لعل تو میکش باشد قدح از خویش می ناب برون می آرد

6 ساده لوحی که ز گردون به کجی خواهد کام گوهر از بحر به قلاب برون می آرد

7 هر که عریان شود از جامه هستی چو کتان سر ز پیراهن مهتاب برون می آرد

8 غیر دندان تو در دایره هستی نیست آسیایی که ز خود آب برون می آرد

9 جذبه خون من از شوق شهادت صائب تیغ از پنجه قصاب برون می آرد