گوش از برای نغمه تر آفریده از صائب تبریزی غزل 4149

1 گوش از برای نغمه تر آفریده اند وز بهر روی خوب نظرآفریده اند

2 چشم از برای گریه ولب از برای آه وز بهر داغ لخت جگر آفریده اند

3 مقصود از صدف گهر آبدار اوست از بهر اشک دیده تر آفریده اند

4 بی شک گرم یک مژه برهم زدن مباش کاین رشته را برای گهر آفریده اند

5 هر چهره نیست قابل خونابه سرشک کاین سکه بهر روی چو زر آفریده اند

6 مگشا به هر سمنبری آغوش خویش را کاین هاله را برای قمر آفریده اند

7 خط را برات بر لب خوبان نوشته اند از بهر مور تنگ شکر آفریده اند

8 سنگ است باب خنده بیجای غافلان از بهر کبک کوه وکمر آفریده اند

9 انصاف نیست هیزم دوزخ کند کسی نخلی که از برای ثمر آفریده اند

10 صائب بود ز کیسه دریا سخای ابر دل را برای دیده ترآفریده اند