از لعل آبدار تو طرفی نظر از صائب تبریزی غزل 2011

1 از لعل آبدار تو طرفی نظر نبست از شور بحر در صدف ما گهر نبست

2 چشمی که شد به روی سخن باز چون قلم یک قطره آب خویش به جوی دگر نبست

3 زان دم که لعل او به شکر خنده باز شد در نیشکر ز رعشه غیرت شکر نبست

4 در آتشم ز آینه کز شوق دیدنت تا باز کرد دیده خود را دگر نبست

5 از برگ عیش ماند تهی جیب و دامنش چون لاله هر که داغ ترا بر جگر نبست

6 روی زمین گذر که سیل حوادث است هر کس میان گشود در اینجا، کمر نبست

7 هر برگ سبز او کف افسوس دیگرست نخلی که در شکوفه پیری ثمر نبست

8 صائب نشد عزیز به چشم جهانیان تا آبروی خود به گره چون گهر نبست