جز گریه چشم اشک فشان را از صائب تبریزی غزل 2037

1 جز گریه چشم اشک فشان را علاج نیست جز صبر عاشق نگران را علاج نیست

2 درمانده ام به دست دل هرزه گرد خویش در دست باد برگ خزان را علاج نیست

3 تن در کشاکش فلک سفله داده ام جز پیروی دست، کمان را علاج نیست

4 عنقا اگر نه گرد فشاند ز بال خویش ناسور زخم تیغ زبان را علاج نیست

5 طوفان اگر نه شعله کشد از دل تنور خار و خس بسیط جهان را علاج نیست

6 آن را که زد شراب، علاجش بود شراب دردسر فلک زدگان را علاج نیست

7 صائب به دست باد بود تا عنان زلف جز پیچ و تاب رشته جان را علاج نیست