بال پرواز خود آن مردم از صائب تبریزی غزل 3493

1 بال پرواز خود آن مردم غافل بستند که به زنار علایق کمر دل بستند

2 جلوه موج سراب است جهان در نظرش چشم حق بین کسی را که ز باطل بستند

3 در جنت نگشایند به رویش فردا بر رخ هرکه درین نشأه در دل بستند

4 شکوه اهل دل از عشق ندارد انجام چون ننالد جرسی را که به محمل بستند؟

5 نشود پنجه تدبیر عنانگیر قضا خار و خس کی ره امواج به ساحل بستند؟

6 رو مگردان ز دم تیغ که بسمل شدگان دام از دیده خود در ره قاتل بستند

7 زود باشد که گشایند دهن را به سؤال صائب آنان که در فیض به سایل بستند